View master

μικρό πεζό
του Γιώργου Αδαμίδη

πρώτη δημοσίευση

Φοράει μαύρο στηθόδεσμο και κίτρινο σορτάκι. Ωραίο σώμα, μέτριο ανάστημα. Ωραίο πρόσωπο. Όταν σηκώνεται από την πλαστική καρέκλα, εκείνος απλώνει το ηλιοκαμένο, γυμνασμένο μπράτσο του και την σταματάει, περνάει μετά το χέρι του στη μέση της και την τραβάει με ήρεμη δύναμη προς το μέρος του, τότε σκύβει και τη φιλάει στην κοιλιά.
Είναι ψηλός και μυώδης, πολύ κοντοκουρεμένα μαλλιά, ίσως ξυρισμένα που άρχισαν να μεγαλώνουν. Φοράει γαλάζιο μαγιό σλιπάκι με δύο λοξές άσπρες λωρίδες που ανάμεσά τους διακρίνονται τα αντρικά του προσόντα.
Περνάει από κοντά μου με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι· τη δίνει σε έναν νεαρό από το διπλανό τραπέζι. Επιστρέφει κοντά της και την ξαναγκαλιάζει. Ποζάρουν. «Άλλη μια, για κάθε ενδεχόμενο» λέει με το πιο φωτεινό χαμόγελο που έχω δει όλες αυτές τις μέρες στη Σκόπελο. Και τρίτη, τέταρτη φωτογραφία.
Στο ανοιγοκλείσιμο των ματιών μου η φωτογραφία γίνεται θλιβερό δίστηλο “χτυπημένο” στην πρώτη σελίδα της δευτεριάτικης εφημερίδας: Η τελευταία ευτυχισμένη στιγμή της Λέλας Τ., που την παρέσυρε απρόσεκτος μεθυσμένος οδηγός και την εγκατέλειψε αβοήθητη.
Το περήφανο χαμόγελό της δίπλα στον μοντελοειδή συνοδό της έχει παγώσει στον αιώνα τον άπαντα. Το δικό του, πιο συγκρατημένο, σχεδόν αινιγματικό, στην τρίτη ή την τέταρτη λήψη που τύπωσε η εφημερίδα, έχει μια δόση αβεβαιότητας ίσως και μελαγχολίας για το μάταιο των πραγμάτων και για τα απρόσμενα της ζωής. Πόσο καιρό θα τη θρηνήσει προτού χωθεί σε μια καινούρια τρυφερή αγκαλιά;
Το βλέμμα μου ψηλαφεί κάθε λεπτομέρεια του κορμιού του, επίμονα όσο και αργά. Τελείωσαν το φαγητό τους και μοιράζονται τώρα ένα παγωτό Status σοκολάτα με επικάλυψη σοκολάτα υγείας. Τους παρατηρώ καθώς βάζουν τα πράγματά τους σε ένα σακίδιο και μια ψάθινη τσάντα με ξεθωριασμένες καροτί λωρίδες εναλλάξ με άσπρες.
Δεν έχω καμιά τύψη για το αποτρόπαιο σενάριο που έγραψα πίνοντας φρέντο καπουτσίνο στο Λιμνονάρι. Ίσως επειδή ξέρω πως δεν πρόκειται να επαληθευτεί.

ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟΥ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ

Το «Εντευκτήριο» έκλεισε τα είκοσι χρόνια
και τα γιορτάζει μ’ ένα πανηγυρικό τεύχος

νέα, ανέκδοτα κείμενα των τακτικών συνεργατών του
και πλούσια εικονογράφηση από γνωστούς εικαστικούς δημιουργούς

Με ένα ιδιαίτερα πλούσιο στη σύνθεσή του και πολυσέλιδο τεύχος (αριθ. 78, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2007, 272 σελ., 12 ευρώ), που κυκλοφορεί τη Δευτέρα 15 Οκτωβρίου, το περιοδικό «Εντευκτήριο» γιορτάζει τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων ανελλιπούς έκδοσης και παρουσίας στα ελληνικά γράμματα.

1987-2007 Γράφει, μεταξύ άλλων, στο εκδοτικό σημείωμά του ο διευθυντής του περιοδικού, Γιώργος Κορδομενίδης: Tο πρώτο τεύχος του «Eντευκτηρίου» κυκλοφόρησε στις αρχές Nοεμβρίου 1987. Tυπώθηκε σε 3.000 αντίτυπα και αριθμούσε 112 σελίδες [...] Στις δύο δεκαετίες που μεσολάβησαν, πολλοί από τους εθελοντές, τους συγγραφείς και τους συνεργάτες του πρώτου εκείνου τεύχους βγήκαν από τη ζωή του περιοδικού. Kάποιοι άλλοι επιμένουν ακόμη / Στο ίδιο διάστημα, με μεγάλες θυσίες στο παρελθόν και διαρκές κόστος στο παρόν, το «Eντευκτήριο» αξιώθηκε να βρει μια κάποια, έστω και υπόγεια, στέγη [...] Δεν ήταν εύκολα τα είκοσι χρόνια που πέρασαν από τότε· και δυστυχώς τα χρόνια που ακολουθούν φαίνεται πως θα είναι ακόμη δυσκολότερα / H αίσθησή μου είναι ότι ολοένα και λιγότεροι άνθρωποι χρειάζονται στη ζωή τους τα λογοτεχνικά περιοδικά [...] Φυσικά, η μακροβιότητα ενός περιοδικού από μόνη της δεν σημαίνει τίποτε, αν το περιοδικό δεν κατορθώνει να ανανεώνεται.

Πεζογραφία – Ποίηση Στο τεύχος αυτό δημοσιεύουν νέα, ανέκδοτα κείμενά τους, πεζογραφήματα κυρίως, μερικά ποιήματα και δοκίμια, (με αλφαβητική σειρά) οι: Γιώργος Αδαμίδης, Βασίλης Αμανατίδης, Νόρα Αναγνωστάκη (σχέδιο), Διαμαντής Αξιώτης, Γιάννης Βαρβέρης, Άρις Γεωργίου, Μιχάλης Γκανάς, Θεόδωρος Γρηγοριάδης, Κατερίνα Δασκαλάκη, Δημήτρης Δασκαλόπουλος, Τιτίκα Δημητρούλια, Κική Δημουλά, Ιωάννης Επαμεινώνδας, Μαρία Ευσταθιάδη, Γιάννης Ευσταθιάδης, Πάνος Θεοδωρίδης, Αλέξανδρος Ίσαρης, Κατερίνα Καριζώνη, Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Γιώργος Κορδομενίδης, Δημοσθένης Κούρτοβικ, Μαρία Λαϊνά, Άρης Μαραγκόπουλος, Γιώργος Μαρκόπουλος, Ανθή Μαρωνίτη, Δ. Ν. Μαρωνίτης, Κώστας Μαυρουδής, Δημήτρης Μίγγας, Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Θανάσης Θ. Νιάρχος, Σοφία Νικολαϊδου, Δημήτρης Νόλλας, Λευτέρης Ξανθόπουλος, Μανόλης Ξεξάκης, Νίκος Γ. Ξυδάκης, Γιάννης Πατίλης, Τίτος Πατρίκιος, Αλεξάνδρα Πλαστήρα, Γιαν Χένρικ Σβαν (μετ. Μαργαρίτα Μέλμπεργκ), Σάκης Σερέφας, Ντάντη Σιδέρη-Σπεκ, Μαρία Στασινοπούλου, Έρση Σωτηροπούλου, Κάρολος Τσίζεκ, Μισέλ Φάις, Τάσος Χατζητάτσης, Ντίνος Χριστιανόπουλος, Χρήστος Χρυσόπουλος.

Απουσιολόγιο Ο Κ. Ν Πλαστήρας νεκρολογεί τον πεζογράφο, δοκιμιογράφο και για πάνω από 50 χρόνια εκδότη του περιοδικού «Νέα Πορεία», Τηλέμαχο Αλαβέρα, ενώ ο Σταύρος Ζαφειρίου δημοσιεύει ένα μικρό πεζό του στη μνήμη του Γιώργου Κάτου.

Βιβλιοκρισίες και παρουσιάσεις Πλούσια είναι και στο τεύχος αυτό η ενότητα με τις βιβλιοκρισίες και τις παρουσιάσεις. Γράφουν οι: Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Τιτίκα Δημητρούλια, Μαρία Στασινοπούλου, Λίνα Πανταλέων, Αλέξανδρος Αργυρίου, Γεώργιος Ν. Περαντωνάκης, Νόρα Πυλόρωφ-Προκοπίου, Γιώργος Συμπάρδης, Ιωάννα Λαλιώτου, Κατερίνα Καριζώνη, Παναγιώτης Γούτας, Μιχ. Γ. Μπακογιάννης και ο Γιώργος Κορδομενίδης, με τη στήλη «Βιβλία στο κομοδίνο».

Εικονογράφηση - Φωτογραφικό ένθετο Την ενότητα της λογοτεχνίας κοσμούν με σχέδια και ζωγραφιές τους οι: Χρήστος Αλαβέρας, Καλλιόπη Ασαργιωτάκη, Γιάννης Βαρελάς, Αλέξης Βερούκας, Μανόλης Γιανναδάκης, Περικλής Γουλάκος, Μανώλης Ζαχαριουδάκης, Ναταλία Θωμαϊδη, Απόστολος Κιλεσσόπουλος, Χάρης Κοντοσφύρης, Ξενοφών Μπήτσικας, Χρήστος Μποκόρος, Νίκος Ναυρίδης, Δημήτρης Ξόνογλου, Μαρία Τσακάλη, Αλέξης Ψυχούλης.

Στην Camera Obscura, το ειδικό ένθετο του «Εντευκτηρίου» για την καλλιτεχνική φωτογραφία, που επιμελείται ο Άρις Γεωργίου και που εκδίδεται με χορηγία της Vivartia AE, δημοσιεύεται το πορτφόλιο της Ιωάννας Ράλλη «Οι Μεγάλοι μου Φίλοι». Όπως παρατηρεί η Ζαϊρα Παπαληγούρα, «Η στάση μας [έναντι των ηλικιωμένων] είναι συχνά αντιφατική, καθώς ταυτόχρονα τους βλέπουμε ως σοφούς αλλά και ξεμωραμένους, καλοσυνάτους αλλά και γκρινιάρηδες. […] Τους προσπερνούμε σαν να μην υπάρχουν, προτιμούμε να αρνιόμαστε την πραγματικότητα και εφευρίσκουμε τρόπους να γαντζωνόμαστε με αγωνία στη νεότητα. [...] Oι φωτογραφίες της Ιωάννας Ράλλη μας λένε [...] ότι τά γηρατειά δεν σημαίνουν μόνο μοναξιά, πλήξη, θλίψη, ανημποριά αλλά και χαρά, συντροφικότητα, έκπληξη, σοφία, σωφροσύνη, περιέργεια, ελευθερία.»

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ: «ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΩ ΚΑΠΟΙΟΝ», του Νίκου Ερηνάκη

Θέλω να αγκαλιάσω κάποιον,
οποιονδήποτε

μια γυναίκα που έκανε έκτρωση
έναν στρατιώτη που έχασε το πόδι του
ένα μωρό εγκαταλελειμμένο από γονείς
μία γιαγιά σε φτηνό γηροκομείο

Θέλω να αγκαλιάσω κάποιον,
οποιονδήποτε

ένα αγόρι που κλέβει τους γονείς του
μια κοπέλα που μεγάλωσε νωρίς
έναν άντρα που χάνει την οικογένεια του
μία γυναίκα που ξέχασε να ονειρεύεται

Θέλω να αγκαλιάσω κάποιον,
οποιονδήποτε

ένα πρεζόνι χωρίς την επόμενη δόση του
μια πόρνη που μόλις κόλλησε aids
έναν αθώο που μπαίνει φυλακή
έναν τρελό που γεννιέται στον κόσμο αυτό


Θέλω να αγκαλιάσω κάποιον,
οποιονδήποτε

που πονάει περισσότερο από μένα,
δεν θα τον σώσω, δεν μπορώ
δεν υπήρξα ποτέ άγγελος,
ίσως ούτε καν καλός άνθρωπος

Θέλω να αγκαλιάσω κάποιον,
οποιονδήποτε

που με θάρρος δακρύζει
κυνηγάει τον πόνο, τον αγγίζει
να κολυμπήσουμε σε όνειρα
και να χορέψουμε σε στάχτες


Θέλω να αγκαλιάσω κάποιον,
οποιονδήποτε..

Νίκος Ερηνάκης

[αναδημοσίευση από το τεύχος 77 του περιοδικού «Εντευκτήριο», Ιούνιος 2007, αφιέρωμα «14 νέες φωνές»]

Ο Νίκος Ερηνάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1988. Είναι δευτεροετής φοιτητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δημοσιεύει για πρώτη φορά.